συνομορώ

-έω, ΜΑ

γειτονεύω με κάποιον («τῷ οἴκω τοῡ Ὀνησιφόρου συνομοροῡσαν εἶχε τὴν οἰκίαν», Κοσμ. Ιερ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ὁμορέω «συνορεύω, γειτνιάζω»].